Aristotelis De Arte Poetica liber

Blurb

Poetyka, ok. 335 p.n.e. – nie zachowane w całości dzieło Arystotelesa przedstawiające teorię struktury wewnętrznej i odbioru dzieła literackiego. Pierwszy w historii podręcznik poetyki opisowej i poetyki normatywnej. Arystoteles charakteryzuje literaturę jako sztukę mimetyczną oraz opisuje jej trzy gatunki: tragedię, epos oraz komedię. W zachowanej części traktatu brakuje omówienia tej ostatniej, której prawdopodobnie poświęcono zaginioną księgę drugą. Z antycznych źródeł wynika, że Arystoteles napisał wiele innych dzieł poświęconych poetyce i konkretnym utworom poetyckim. Żadne z nich nie ocalało.
Poglądy Arystotelesa są pośrednią polemiką z Państwem Platona, a dokładniej z trzecią księgą dialogu, gdzie Sokrates próbuje dociec istoty poezji. Platon krytycznie wyrażał się o poetach, którzy tylko naśladują rzeczy naśladujące idee. Arystoteles docenił natomiast twórcę i jego naśladowniczy wytwór, ponieważ pozwala nam on na generalizacje i lepsze zrozumienie świata. Filozof odciął się jednocześnie od poglądu, jakoby sztuka literacka miała służyć celom moralnym bądź politycznym.