Meditations Poetiques

Blurb

Medytacje poetyckie – tom wierszy Alphonse'a de Lamartine'a opublikowany po raz pierwszy w 1820 i uzupełniony trzy lata później.
Alphonse de Lamartine od młodości poświęcał wiele czasu na lekturę autorów starożytnych oraz nowożytnych. Najbliższe były mu osiemnastowieczne utwory sentymentalne, dzieła francuskich klasyków oraz autorów starożytnych uważał za zbyt realistyczne i pozostawiające zbyt wiele miejsca intelektowi. Zdaniem G. Lansona i P. Tuffrau ostateczną przyczyną podjęcia przez niego działalności poetyckiej była nieszczęśliwa miłość do poznanej w uzdrowisku Aix-en-Provence pani Charles, zmarłej przedwcześnie na gruźlicę.
Medytacje zostały opublikowane w 1820; ich przyjęcie przez czytelników było entuzjastyczne. Zdaniem Lansona i Tuffrau ich znaczenie dla literatury francuskiej było porównywalne z rolą Rozprawy o metodzie i Cyda, Medytacje zapoczątkowały bowiem okres romantyzmu. O ile tematyka, wersyfikacja i język utworów nie stanowiły nowości, Lamartine był pierwszym autorem, który z pełną spontanicznością i otwartością przedstawiał w wierszach własne uczucia i emocje. Sam poeta porównywał swoje teksty do "westchnień duszy".