ดาวบันดาล
Blurb
ดาวบันดาล คือนวนิยายเล่มที่ 4 ผลงานของจอห์น กรีน ตีพิมพ์เมื่อเดือนมกราคม 2012 ผู้เล่าเรื่องคือผู้ป่วยโรคมะเร็งอายุ 16 ปี ชื่อเฮเซล ซึ่งถูกพ่อแม่คะยั้นคะยอให้เข้าร่วมกลุ่มสนับสนุนที่ให้กำลังใจแก่ผู้ป่วยมะเร็ง หลังจากเฮเซลเข้าร่วมกลุ่มอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ต่อมาก็ได้พบกับออกัสตัส วอเทอร์ส อายุ 17 ปี และรักกัน ออกัสตัสเป็นอดีตนักบาสเกตบอล และเคยเป็นมะเร็งถึงขั้นต้องตัดขาข้างหนึ่งชื่อเรื่อง The Fault in Our Stars ได้รับแรงบันดาลใจจากคำพูดขึ้นชื่อในบทละครของเชกสเปียร์เรื่องจูเลียส ซีซาร์ เมื่อคาซิอุส กล่าวกับบรูตัสว่า 'The fault, dear Brutus, is not in our stars, / But in ourselves, that we are underlings.' ข้อความส่วนนี้ได้รับการถอดเป็นภาษาไทยโดยศิลปินแห่งชาติ ทวีปวร ว่า "อันความผิดมิตรเอยเฉลยเอา ใช่ดวงดาวพราวเพราเจ้าบันดาล" บทประพันธ์เรื่องนี้ได้รับการแปลเป็นภาษาไทยโดยเขมรินทร์ พงษ์สุวรรณ ตีพิมพ์โดยสำนักพิมพ์คลาสแอคท์ เมื่อเดือนมีนาคม 2014
ในเดือนมกราคม 2012 บริษัท Fox 2000 ซื้อสิทธิ์ในการนำบทประพันธ์ไปสร้างภาพยนตร์ และเมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2013 จึงประกาศว่าจอช บูน จะเป็นผู้กำกับภาพยนตร์เรื่องนี้
Member Reviews Write your own review
Sierraiously
Predictable story
Be the first person to review
Kaity
All I'm going to say is: I cried
Be the first person to review
Felipepaiuca
Entrega o que promete.
Be the first person to review
Naylainacio
I love it
Be the first person to review
Rodrigomendesj
Não gostei muito...
Be the first person to review
Andre
É impossível ler este livro e não se emocionar com o amor juvenil e a invencível luta contra o câncer. Essa é de longe, a melhor obra escrita por John Green. Difícil conter as lágrimas.
Be the first person to review
Guilhermefig
its amazing
Be the first person to review
Victoriareyesra
La mejpr historia
Be the first person to review
Juhnke
Griffig erzählt, teilweise sarkastischer Humor. Doch die Geschichte wirkt dann sehr konstruiert.
Be the first person to review
Tessa
How can I say this. John Green is a great writer. The story is sad and touching. I cried. Of couse I cried, Im not made of stone. I just didn't feel this book, like I was surpose to, I guess. Maybe it hit home to much and I made different experiences. Maybe I was jealous, because I don't always know what to say and don't always have a witty answer at hand. Maybe Im to old, to really get this characters. Or maybe it was just all a little to much. A little too tragic, a little too sad, a little too sweet. I don't know. And I kind of feel bad, for not liking it more..
Be the first person to review