Zmierzch i upadek cesarstwa rzymskiego

Blurb

Zmierzch i upadek cesarstwa rzymskiego – dzieło brytyjskiego historyka Edwarda Gibbona opublikowane w sześciu tomach, w latach 1776–1789. Książka opisuje dzieje upadku imperium rzymskiego oraz bizantyńskiego, na tle historii Europy i rozwijającego się Kościoła katolickiego w latach 192–1590.
Wydanie pierwszego tomu w 1776 roku spotkało się z bardzo przychylnym przyjęciem m.in. Davida Hume'a i Horacego Walpole'a. Jednakże ukazanie negatywnego wpływu Kościoła na stabilność imperium ściągnęło na autora krytykę sfer związanych z Kościołem, wśród nich m.in. Josepha Priestleya. W 1781 roku ukazały się tomy drugi i trzeci, zaś następne trzy ukazały się w latach 1788-1789.
W Zmierzchu i upadku... Gibbon wyraził swój pogląd na istotę dziejów, którą widział jako unoszącą się i opadającą spiralę prowadzącą ludzkość do coraz wyższych i bardziej zaawansowanych urządzeń moralno-społecznych, w tym ujęciu upadek Rzymu był momentem załamania się postępu, początkiem kolejnej epoki wzrostu miał być według Gibbona okres wypraw krzyżowych. Przyczyn upadku imperium rzymskiego Gibbon upatrywał przede wszystkim w najazdach barbarzyńców i w rozwoju chrześcijaństwa.